Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid Zeno? Iam in altera philosophiae parte. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Haeret in salebra. Duo Reges: constructio interrete. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Est, ut dicis, inquit;
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quis enim redargueret? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Quid censes in Latino fore? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sed ego in hoc resisto; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Eaedem res maneant alio modo. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Tamen a proposito, inquam, aberramus.
Vide, quaeso, rectumne sit. De quibus cupio scire quid sentias. Satis est ad hoc responsum. Bork Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;
Quae cum essent dicta, discessimus. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Is es profecto tu. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Utilitatis causa amicitia est quaesita.
At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Ego vero isti, inquam, permitto. At enim sequor utilitatem.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quo modo?
